Kerem Gibi Yanıyorum Yele Verme Küllerimi Gece Gündüz Arıyorum Boş Bırakma Ellerimi Hani Sözün Ikrarsız Yar Mevsimler Döndü Yağdı Kar

Tarlaya nar ektim Dibini dar ettim Nemrut güzelini Kendime yar ettim Ah le amman vah le amman Burası bizim Adıyaman

Sen giderken gözlerimin dolduğunu gördün mü Yüreğimin paramparça olduğunu gördün mü Sen giderken karanfiller sıralıydı, sıralıydı İçlerinden biri var ki

Kınali parmağıma altın yüzük takayum Ne yandan geleceğsun boylarına bakayum Yaz gelince yaylaya çiçekler açar sari Daraluyi yüreğum üç gün

Ben yoruldum hayat, gelme üstüme Diz çöktüm dünyanın namert yüzüne Gözümden, gönlümden düşen düşene Bu öksüz başıma gözdağı verme Ben

Bekle kar altında kalan buğday tanesi Yine onun sularıyla yeşereceksin Gözyaşların çare değil ağlama büyü Başını dik tutabilirsen boy vereceksin

Turnam Başım Darda Benim Şu Yaban Diyarda Benim Bir Sevenim Var Mı Bilmem Gözden Uzaklarda Benim Çekerim Turnam Sineye Derdi