adam önce kitapları topladı
kadın kapısı kapalı ağlıyordu
çocuk merdivenlerde zaman dursa istiyordu
bir ayrılığın üç dalıydılar
birikmiş ne varsa atma zamanıydı şimdi
çocuk merdivenlerin basamaklarını saydı
saçlarını çözdü bir daha ördü
kadın kapı kolunu tutmak, kapıyı açmak, adamın yanına gitmek istedi
adam resimleri ayırdı
bi ayakkabı kutusuna koydu
çocuk kapı ziline baktı
kadın duvardaki saate
adam açık olan pencereye
bi ayrılığın üç kahramanıydılar
zaman durmuyor, adam kalmıyor, kadın engel olmuyordu
zaman duramıyor, adam kalamıyor, kadın engel olamıyordu
çocuk buynundaki ipli anahtarla kapıyı açtı
çizgili defterinin arasından kuruttuğu gelincik çiçeğini aldı
kadın balkon kapısını açtı rüzgar perdeleri uçurdu
adamaçık pencereyi kapattı masanın örtüsünü düzeltti
bi ayrılığın üç adımıydılar
adam gitti, kadın kaldı, çocuk büyüdü
şimdi gelincik bir ayakkabı kutusunda siyah beyaz resimlerle birlikte ayakkabı kutusunun anısı çocuğun kilitli kalbindeler
bi ayrılığım üç resmiydiler;
adam, kadın ve çocuk
perdeler, kapı kolu ve merdiven
bir ayrılığın üç şahidiydiler

İclal Aydın