Kutsal Evcimen – Yavaş Yavaş
Güldürmedim nazlım bir gün ben seni
Bundan sonra yürü gül yavaş yavaş
Ya görürsün ya görmezsin sen beni
Artık defterinden sil yavaş yavaş
Yaprağım kurudu güllerim soldu
Senin de ikbalin yüzüne güldü
Kurtuldun kışımdan baharın geldi
Açılsın bahçende gül yavaş yavaş
Ümit yok görmeye bu gözler ile
Gönlüme teselli bu sözler ile
Tara zülüflerin mah yüzlerine
Dökülsün gerdana tel yavaş yavaş
Çoktan sönmüş idi sevgin aşikâr
Bunu bilmiyor mu sandın hoş nigâr?
Beni böyle süründüren bir ikrar
Bilmiyorsan artık bil yavaş yavaş
Yaptığın yapıyı yıktın devirdin
Şey tanlara uydun plan çerdin
Destan ettin elden ele duyurdun
Sevinip gülüyor el yavaş yavaş
Zehirle yoğrulmuş vurduğun hançer
Bundan kurtulmaya bir çaremi var?
Çekerim bu derdi ölene kadar
Görmek istiyorsan gel yavaş
Melûli kapında bendedir bende
Gönül ayrılmıyor sendedir sende
Meğerki ruhum çıka bedende
O vakit ayrılır yol yavaş yavaş