Ebru Çiçek – Gönül Gel Seninle
Gönül gel seninle muhabbet edelim
Gönül gel seninle muhabbet edelim
Araya kimseyi alma sevdiğim, alma sevdiğim
Ya benim kimim var kime yalvarayım
Kaldır kalbindeki karayı gönül
Ya benim kimim var kime yalvarayım
Kaldır gönlündeki karayı gönül
Dünya için gül benzini soldurma
Dünya için gül benzini soldurma
Halden bilmeyene halin bildirme, derdin söyle
Tabip olmayana yaran sardırma
Azdırırsın böyle yarayı gönül
Derdi bilmeyene derdin söyleme
Azdırırsın bir gün yarayı gönül
Solmazsa dünyada güzeller solmaz
Solmazsa dünyada güzeller solmaz
Bu dünya fanidir kimseye kalmaz, kimseye kalmaz
Yalan dolan ile sofuluk olmaz
Mümin olan bekler berayı gönül
Yalan dolan ile sofuluk olmaz
Mümin olan bekler berayı gönül
Derviş Ali’m öğüt verir özüne
Derviş Ali’m öğüt verir özüne
Gönül lütfeyledi geldi sözüne, geldi sözüne
Azrail konarsa göğsün düzüne
O zaman getirmez insafı gönül
Azrail konarsa göğsün düzüne
O zaman beklemez sırayı gönül