Zaman, bir pervanenin dönüşünü anımsatıyor
Dönüşler, başlangıcı ve sonu belli olmayan dönüşler
Ve uykular, geri dönüşü olan bir intihara dönüşüyor
Başlangıcı son olmayan bir intihara
Yüreğimi bir sedyede ölüm kusarken buluyorlar
Bir güvercin, son kanat çırpışını göğe hediye ediyor
Ve tanrı, bizden aldıklarını bir girdaba gömüyor
Dönüşler, dairesel bir yok oluşla kesişiyor
Dönemeyişler, bir aşkın eksik taraflarıyla kendini aklıyor
Kim öğretti sana; seveni sevgisizlikle cezalandırmayı
Bir yok oluştan, fotoğraf gülümsemesi yaratmayı
Sahi, sevilmek tanımadığın bir yürekte
Yok eder mi sevgini içinde
Herkes, sevdiği kadar sevilmez
Herkes, sevildiği kadar severmiş
Yaptıkların para etmez
Yapmadıkların biletini kesermiş
Ne yapsan ne etsen de insan değişmez
Aşk uğruna kimse kendinden vazgeçmezmiş
Gülse de acı çekse de dönmezmiş