Baba Mansur pirim sen sefa geldin Ne güzel kokuyor bağı güllerin Elinden bir konca kopardım verdim Goncası açılmış sen sefa

İçimde kırılıp kalır ağlayan sesin Susar yüreğimde yüzün, soluğun susar Sarınıp yarama gitsem, çare değil ki Yüreğimde yangın çıkar, bu

Düşmüşüm senin derdine Suyum akmıyor bendime Hiçbir tabip merhem yazmaz Çare yok benim derdime Derman yok benim derdime Gidem yare

Istırabı gülsuyuna bandılar Gülüm seni arar oldum nerdesin Ayrılığı altın tasta sundular Ölüm seni arar oldum nerdesin Ardı olmayanın derdi

Unutmadım ey yarum da verduğun o sözleri Sensuz geçuracağum da sonbahari güzleri Sevdamın gözü kara da açtı bağruma yara Yarum

Kerem Gibi Yanıyorum Yele Verme Küllerimi Gece Gündüz Arıyorum Boş Bırakma Ellerimi Hani Sözün Ikrarsız Yar Mevsimler Döndü Yağdı Kar

Tarlaya nar ektim Dibini dar ettim Nemrut güzelini Kendime yar ettim Ah le amman vah le amman Burası bizim Adıyaman

Sen giderken gözlerimin dolduğunu gördün mü Yüreğimin paramparça olduğunu gördün mü Sen giderken karanfiller sıralıydı, sıralıydı İçlerinden biri var ki

Kınali parmağıma altın yüzük takayum Ne yandan geleceğsun boylarına bakayum Yaz gelince yaylaya çiçekler açar sari Daraluyi yüreğum üç gün