Cânân yoluna vermeğe cân men yine geldim,
Bu Ka’be ara olmağa kurbân, yine geldim.
Bir gelmiş idim vermeğe cân, olmadı kısmet,
Gittim dolanıp bir daha ey cân! Yine geldim.
Dermân dediler derd-i nihânıma dehânın,
Yok yerde sanıp derdime dermân, yine geldim.
Yüz def’a hazân olmuş idi bâğ-u bahârım,
Bu bâğı görüp fasl-ı gülistân yine geldim.
Aldım ele pây-ı melah-âsâ , dil ü cânı,
Sandım ki çıkıp cenge Süleymân, yine geldim.
Seyit nice yol gelmiş idim mülk-i cihâne,
Sad şükr tapıp sûrat-i insân, yine geldim.

def’a= Kere
pay= ayak
melah-âsâ= Çekirge gibi
ceng(k)= savaş
Sad= Yüz
şükr= şükür
tapıp= Bulup