Yaktım ömrümü, bir sözün için Sararıp soldum, yar gözün için Bana herşeyi sen reva gördün Seni sadece sevdiğim için Bana

İnsanların türküleri kendilerinden güzel, kendilerinden umutlu, kendilerinden kederli, daha uzun ömürlü kendilerinden. Sevdim insanlardan çok türkülerini. İnsansız yaşayabildim türküsüz hiçbir

Dünya arsızındır fırsat pirsizin Rağbet yalancının refah hırsızın Azap yoksulundur göçük yersizin Sararıpta solmak revamı bize Aradan kalktı mı hürmetle

Ben savrulan bir ömürdüm Seni göreli Bulutsuz göklere döndüm Aşka düşeli Gönül der sevdiysen Perçemini derdiysen Bu aşkı dert eylediysen

Seher yelinin estiği Esip bağrımı kestiği Ala gözlümün bastığı Yollar ben olsam ben olsam Dolan deli gönül dolan Akan sular

Bir parçanı bırakıyorum Dokunduğum her yerde Parmak izlerim gibisin Sevdiğim ellerimde Yaprak yaprak döküldüğüm İlmek ilmek söküldüğüm Düğüm düğüm çözüldüğüm

Güzel ne güzel olmuşsun Görülmeyi görülmeyi Siyah zülfün tel tel olmuş Örülmeyi örülmeyi Bahçende gülün güllenmiş Şeyda bülbülün dilenmiş Koynunda

Hasretinle öldür be yar sevmelerle yor beni Bana hatırın kalmaz yad ellerden sor beni Gündüzlere sıgdıramam hasretin baştan aşar Bu