Dünyanın sonu, karanlıkta gizli,
Yıldızlar solmuş, gökyüzü sessiz.
Rüzgarlar susmuş, deniz durgun,
Gözlerde hüzün, yürekler yorgun.

Bir zamanlar yeşerdi topraklar,
Güneş doğardı her sabah akşam.
Şimdi gölgeler çökmüş, umutlar solmuş,
Dünya yorgun düşmüş, hayat tükenmiş.

Gökyüzü kara bulutlarla kaplanmış,
Yıldızlar kayıp, ışık yok olmuş.
Sessizlik hüküm sürer, keder yayılmış,
Dünya son nefesini vermiş, solmuş.

İnsanlık unutmuş, sevgiyi, barışı,
Gözlerinden düşmüş umut ışığı.
Kıyamet çalmış kapıları, sessizce,
Dünyanın sonu gelmiş, son perde inmiş.

Belki yeniden doğar, umutlar yeşerir,
Belki bir gün, yeniden sevgi özgür kalır.
Ama bugün, gözler kapanır, sessizce,
Dünyanın sonu gelir, düşler tükenir.

Söz, müzik: Erdem Eraslan